W sporcie elitarnym różnica między dobrym a wybitnym mierzona jest w milisekundach, milimetrach i wydajności metabolicznej. Sportowcy – od olimpijskich pływaków, takich jak Michael Phelps, po mistrzów Kentucky Derby, takich jak Sovereignty, oraz golfistę PGA, Bena Griffina – trenują z niezwykłą precyzją. Każda spożyta kaloria, każda godzina snu, każda minuta treningu jest śledzona i optymalizowana. Dane są nieustanne. Informacja zwrotna jest natychmiastowa. Poprawa jest niepodlegająca negocjacjom.
Jednak w edukacji publicznej – gdzie stawka jest być może jeszcze wyższa, czasami życie lub śmierć dla naszych uczniów – wciąż pozwalamy, aby domysły dominowały w ocenie nauczania i uczenia się.
Dylemat niedopasowania
Jako były nauczyciel w klasie, dyrektor i superintendent, widziałem, jak dystrykty inwestują miliony w produkty programowe, które obiecują zgodność z normami. Ale nawet najlepszy program nauczania nie spełnia oczekiwań, gdy nie jest połączony z odpowiednimi ocenami i narzędziami do interpretacji danych. Zbyt często nauczyciele są pozostawiani sami sobie w tworzeniu i poprawianiu ocen – mimo że nie są szkoleni przez projektantów ocen. Efekt? Niedopasowanie, nierówność i stracone okazje.
Badania to potwierdzają. Badanie RAND z 2019 roku wykazało, że większość nauczycieli polega na mieszance zasobów – wielu stworzonych samodzielnie – i ma trudności z znalezieniem materiałów, które są zarówno zgodne z normami, jak i pedagogicznie solidne. Bez spójnych systemów nakładamy nierealne oczekiwania na nauczycieli i pozostawiamy rozwój uczniów przypadkowi.
Zrównoważona ocena: brakujący środek
Prawdziwie zrównoważony system oceniania obejmuje ocenę formatywną, interimową/benchmarkową oraz sumującą – zgodne z programem nauczania i zaprojektowane w celu informowania o nauczaniu na każdym etapie. Jak zauważa ekspert w dziedzinie oceniania Dylan Wiliam, „Ocena powinna przede wszystkim służyć poprawie uczenia się uczniów.” Oznacza to, że oceny muszą być na czas, ukierunkowane i wykonalne.
Jednak wiele dystryktów wciąż działa w silosach: program nauczania od jednego dostawcy, oceny od innego, pulpity, które się nie komunikują, i raporty danych, które przychodzą tygodnie po momencie, gdy uczeń potrzebuje wsparcia.
To jest miejsce, w którym technologia i przywództwo muszą się zbiegać.
Lekcje z nauki o sporcie: Precyzja równa się postęp
W nauce o sporcie narzędzia używane do śledzenia wydajności stały się bardziej zaawansowane, a nie mniej. Śledzenie GPS, testy metaboliczne i predykcyjna sztuczna inteligencja to norma. Dlaczego szkoły nie powinny stosować tego samego poziomu precyzji?
Prometric, na przykład, oferuje opatentowane narzędzia, które identyfikują luki w uczeniu się z precyzyjnością – natychmiastowo i na dużą skalę. Takie podejście umożliwia dystryktom ścisłe połączenie programu nauczania, oceniania i nauczania. Nauczyciele nie muszą już budować własnych ocen ani zgadywać, czy uczniowie są na właściwej drodze – są wyposażeni w dane w czasie rzeczywistym i wsparcie do działania.
Przykład: Port St. Lucie, Floryda
Publiczne szkoły w St. Lucie na Florydzie oferują potężny przykład precyzji w praktyce. Pod odważnym, wizjonerskim przywództwem dystrykt nawiązał współpracę z Prometric, aby zbudować w pełni zgodny ekosystem nauczania. Nauczyciele mają teraz dostęp do spójnych, połączonych narzędzi, które redukują obciążenia związane z planowaniem i podnoszą jakość nauczania.
Koniec z domysłami. Koniec z fragmentarycznymi systemami. Zamiast tego nauczyciele są wyposażeni w ten sam poziom informacji zwrotnej i zgodności, który napędza elitarne osiągnięcia sportowe.
Znaczenie przywództwa
Dwa najważniejsze czynniki wpływające na sukces uczniów w szkole pozostają niezmienne: nauczyciel w klasie i dyrektor szkoły. Ale nawet najlepsi nauczyciele nie mogą unieść ciężaru zepsutego systemu. Odpowiedzialnością liderów dystryktów jest zapewnienie, że mają to, czego potrzebują, aby odnieść sukces – zgodny program nauczania, skuteczne oceny i użyteczne dane.
To nie chodzi o mikrozarządzanie klasami. Chodzi o budowanie infrastruktury, aby doskonałość mogła się rozwijać – w sposób spójny i sprawiedliwy.
Apel do działania
Dlaczego tak wiele systemów szkolnych wolno przyjmuje precyzję? Nie brakuje nam narzędzi – brakuje nam pilności i spójności. Nigdy nie oczekiwalibyśmy, że trener rozwinie elitarnych sportowców, używając niejednoznacznych informacji zwrotnych, przestarzałych ćwiczeń i domysłów. Dlaczego więc tolerujemy to w edukacji?
Czas, aby systemy K-12 ewoluowały. Droga do poprawy wyników prowadzi przez zgodny program nauczania, zrównoważone oceny i systemy, które uczynią uczenie się widocznym. Odblokujmy tę samą precyzję, jakiej wymagamy w elitarnej wydajności sportowej w naszych klasach – ponieważ nasi uczniowie zasługują na nic mniej.